Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ



Στο πλαίσιο της αναδιοργάνωσης της σελίδας μας, καθιερώνεται κάθε Σάββατο, η ανάρτηση ενός θέματος που θα συνδυάζει την βιογραφία ενός συγγραφέα που κινείται στον χώρο που καλύπτουν τα αστικά μυστικά και της αποκάλυψης των μυστικών που συνδέονται με το έργο ή την ζωή του.


Συγκεκριμένα αυτό το Σάββατο θα αναφερθούμε στον Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ (Howard Phillips Lovecraft, 20 Αυγούστου 1890 – 15 Μαρτίου 1937).
Πρόκειται για Αμερικανό συγγραφέα φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου. Ήταν, ίσως, από τους πρώτους που έδωσαν στις ιστορίες τους έναν τόνο επιστημονικής φαντασίας. Τα έργα του δεν έτυχαν ευρείας αναγνώρισης κατά την διάρκεια της ζωής του, αλλά αποδείχτηκαν σημαντικά και είχαν μεγάλη επιρροή μεταξύ άλλων συγγραφέων και φίλων της φανταστικής λογοτεχνίας τρόμου [ Φόρεστ Τζ. Άκερμαν, Ρόμπερτ Μπλοχ (Ψυχώ) και Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ (Κόναν ο Βάρβαρος)]


Ο Λάβκραφτ γεννήθηκε στις 20 Αυγούστου 1890 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ. Ο πατέρας του, Ουίνφιλντ Σκοτ Λάβκραφτ, ήταν πλανόδιος πωλητής κοσμημάτων και πολύτιμων λίθων. Η μητέρα του ήταν η Σάρα Σούζαν Φίλιπς Λάβκραφτ, της οποίας οι πρόγονοι ήταν από τους πρώτους αποικιστές της Μασαχουσέτης στα 1630. Οι δυο τους παντρεύτηκαν στα 30 τους, κάτι πολύ ασυνήθιστο για εκείνη την εποχή, καθώς ήταν ο πρώτος γάμος και για τους δύο. Ο Χάουαρντ ήταν μοναχοπαίδι. Όταν ήταν τριών ετών, ο πατέρας του υπέστη οξύ ψυχωτικό επεισόδιο. Διαγνώστηκε ότι υπέφερε από παραλυτική παράνοια και παρέμεινε νοσηλευόμενος στο νοσοκομείο Μπάτλερ μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1893. Την ίδια τύχη με τον πατέρα του, είχε και η μητέρα του, καθώς τρελάθηκε κι αυτή και πέθανε, όταν ο Χάουαρντ ήταν 29 ετών.
Από τότε και στο εξής ο Λάβκραφτ μεγάλωσε με τις δύο θείες του (Λίλιαν Ντελόρα Φίλιπς και Άνι Έμελιν Φίλιπς) και τον παππού του, Ουίπλ Βαν Μπέρεν Φίλιπς. Ο Λάβκραφτ ήταν παιδί θαύμα. Μπορούσε να απαγγέλλει ποίηση σε ηλικία δύο ετών, ενώ συνέθετε ολόκληρα ποιήματα στα έξι του. Ο παππούς του τον ενθάρρυνε να διαβάζει κλασσική λογοτεχνία, όπως το Χίλιες και μία νύχτες, την Θρυλική εποχή του Μπέλφιντς, καθώς και παιδικές εκδόσεις της Ιλιάδας και της Οδύσσειας. Επίσης του διήγειρε το ενδιαφέρον για το παράξενο λέγοντάς του ιστορίες Γοτθικού τρόμου.
Ο Λάβκραφτ ήταν φιλάσθενο παιδί και, σύμφωνα με έναν βιογράφο του, έπασχε από την σπάνια ασθένεια της ποικιλοθερμίας, σύμπτωμα της οποίας ήταν η χαμηλή θερμοκρασία του δέρματος. Έτσι, οι απόπειρές του να πάει στο σχολείο δεν ήταν πετυχημένες αν και έλαβε παιδεία κατ' οίκον. Το 1899 άρχισε να εκδίδει μόνος του διάφορα πολυγραφημένα έντυπα, με πρώτο το The Scientific Gazette.
Ο Ουίπλ Βαν Μπέρεν Φίλιπς πέθανε το 1904, και η υπόλοιπη οικογένεια δεν άργησε να φτάσει στην εξαθλίωση λόγω κακής διαχείρισης των χρημάτων και των περιουσιακών του στοιχείων. Αναγκάστηκαν να μετακομίσουν σε ένα πολύ μικρότερο και λιγότερο άνετο σπίτι στην οδό Έιντζελ. Ο Λάβκραφτ κατεθλίβη τόσο από αυτό το συμβάν, που για ένα διάστημα είχε τάσεις αυτοκτονίας. Το 1908, υπέστη νευρικό κλονισμό, με αποτέλεσμα να μην κατορθώσει να πάρει το σχολικό απολυτήριο. Αυτή η αποτυχία του να ολοκληρώσει τις σπουδές του και να εισαχθεί στο Brown University τον στοίχειωσε για το υπόλοιπο της ζωής του.
Ο Λάβκραφτ έγραφε φανταστική λογοτεχνία ως νεαρός, αλλά μετά την παραμέρισε για χάρη της ποίησης και τον δοκιμίων. Τελικά, επέστρεψε στην φανταστική λογοτεχνία το 1917 με πιο καλογραμμένα διηγήματα όπως Ο Τάφος και ο Δαγών. Το τελευταίο ήταν το πρώτο του έργο που δημοσιεύτηκε, όταν εμφανίστηκε στο Weird Tales το 1923. Οι μακροσκελείς και συχνές του επιστολές τον κατέστησαν έναν από τους μεγαλύτερους επιστολογράφους του 20ου αιώνα. Μεταξύ των αλληλογράφων του ήταν και οι τότε νεαροί Φόρεστ Τζ. Άκερμαν, Ρόμπερτ Μπλοχ (Ψυχώ) και Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ (Κόναν ο Βάρβαρος ).
Λίγο αργότερα έλαβε μέρος σε ένα συνέδριο ερασιτεχνών δημοσιογράφων όπου και γνώρισε την Σόνια Γκρην. Ήταν Ουκρανή-Εβραία, γεννημένη το 1883 και μεγαλύτερη του Λάβκραφτ κατά 7 χρόνια. Παντρεύτηκαν το 1924. Το ζευγάρι μετακόμισε στο Μπρούκλιν της Νέας Υόρκης, έναν τόπο που ο Λάβκραφτ ποτέ δεν μπόρεσε να ανεχθεί. Τελικά χώρισαν κοινή συναινέσει και ο Λάβκραφτ επέστρεψε στο Πρόβιντενς, όπου και πέρασε το υπόλοιπο της ζωής του.
Η περίοδος μετά την επιστροφή του στο Πρόβιντενς (που ήταν και η τελευταία δεκαετία της ζωής του) ήταν η πιο δημιουργική του περίοδος του Λάβκραφτ. Κατά αυτή την περίοδο έγραψε τα περισσότερα από τα πιο γνωστά του διηγήματα για τις δημοφιλέστερες εκδόσεις pulp εκείνης της εποχής, όπως επίσης και τα μυθιστορήματα Η Περίπτωση του Τσαρλς Ντέξτερ Ουόρντ και Στα Βουνά της Τρέλας. Συχνά εργαζόταν ως διορθωτής έργων άλλων συγγραφέων ενώ άλλοτε συνέγραφε για χάρη άλλων.
Παρ' όλες όμως τις συγγραφικές του προσπάθειες, η οικονομική του κατάσταση χειροτέρεψε. Αναγκάστηκε να μετακομίσει μαζί με την θεία του σε ακόμα μικρότερο σπίτι. Η αυτοκτονία του Ρόμπερτ Ε. Χάουαρντ τον επηρέασε βαθιά. Το 1936 του διαγνώστηκε καρκίνος του εντέρου, ενώ διαπιστώθηκε ότι είχε πρόβλημα υποσιτισμού. Έζησε μέσα σε συνεχείς πόνους μέχρι τον θάνατό του τον επόμενο χρόνο 1937 στο Πρόβιντενς του Ρόουντ Άιλαντ.
Συχνά στον τάφο του Λάβκραφτ στο Νεκροταφείο Σουάν Πόιντ στο Πρόβιντενς θα βρει κανείς συνθήματα γκραφίτι δανεισμένα από το διήγημά του Το κάλεσμα του Κθούλου (αρχικά από το Η Πόλη χωρίς Όνομα):


That is not dead which can eternal lie,
And with strange aeons even death may die."
"Δεν είναι νεκρό αυτό που αιώνια κείται,"
"Κι ίσως έρθουν παράξενες εποχές, όταν ακόμη και ο θάνατος θα πεθάνει"


Η επιγραφή που διάλεξε ο Lovecraft για τον εαυτό του, ωστόσο, είναι:


Howard Philips
Lovecraft
AUGUST 20, 1890,MARCH 15, 1937.
"I AM PROVIDENCE"



Μέχρι εδώ, με την βιογραφία του, όλα καλά. Ας δούμε τώρα τι είναι αυτό που μας προτρέπει να θέσουμε τον Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ εντός της κορνίζας των Αστικών Μυστικών.
Ο ίδιος για τα έργα του λέει '' Όλες μου οι ιστορίες, αν και είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους, βασίζονται στη θεμελιώδη παράδοση ότι τούτος ο κόσμος κατοικείτο κάποτε από πλάσματα κάποιας άλλης ράτσας, που επειδή ασκούσαν Μαύρη Μαγεία έχασαν τη θέση τους και εξορίστηκαν. Ωστόσο εξακολουθούν να ζούν κάπου έξω από τον κόσμο, πάντοτε έτοιμα να ξανακάνουν δική τους τούτη τη Γη''


Αυτή η ξένη ράτσα, οι «Μεγάλοι Παλαιοί» ή «Αρχαίοι», περιγράφονται σαν ασύλληπτα πολυδιαστατικά και αθάνατα όντα που έφτασαν κατά κύματα στη Γη, από την περιοχή του Αλντεμπαράν και των Υάδων, στον αστερισμό του Ταύρου, πολύ πριν εμφανιστεί ο άνθρωπος στον πλανήτη μας. Αλλά ύστερα από μιά Τιτάνια σύγκρουση με τους «Πρεσβύτερους Θεούς» μιά αντίπαλη ράτσα από την περιοχή του άστρου Μπετελγέζη του Ωρίωνα, οι Μεγάλοι Παλαιοί νικήθηκαν και εξορίστηκαν σε κάποια άλλη διασταση, έξω από το Χωροχρόνο.
Ωστόσο ποτέ δεν έπαψαν να προσπαθούν να ξαναγυρίσουν στη Γη περνώντας μέσα από κάποιες Πύλες. Γιά να το πετύχουν αυτό, χρησιμοποίησαν κάποιους ανθρώπους οι οποίοι επηρεάστηκαν από αυτές τις ξένες οντότητες και τις λάτρεψαν σαν θεούς ή δαίμονες. Τους ανθρώπους αυτούς, οι Μεγάλοι Παλαιοί επηρεάζουν μέσω αποκαλυπτικών ονείρων.
Αυτή είναι με δυό λόγια η περίφημη Μυθολογία Κθούλου του Λάβκραφτ,για την οποία ο ίδιος δεν είχε δώσει ονομασία και έτσι την βάφτισε ο Όγκαστ Ντέρλεθ, προσωπικός φίλος και βιογράφος του.


Το ερώτημα που δημιουργείται στον αναγνώστη - ερευνητή προκύπτει από τα ίδια τα λόγια του συγγραφέα '' Όλες μου οι ιστορίες, αν και είναι ανεξάρτητες μεταξύ τους, βασίζονται στη θεμελιώδη παράδοση ότι ...''.
Τι προσδιορίζει ό όρος θεμελιώδης παράδοση;


Η ομάδα έρευνας των Αστικών Μυστικών θεωρεί ότι δύο ενδεχόμενα μπορεί να συμβαίνουν.
Πρώτον, ο Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ μελετώντας την Ελληνική, Αιγυπτιακή και Σουμεριακή μυθολογία διαπίστωσε και ο ίδιος ότι προέρχονται από το ίδιο αρχέτυπο και ακολουθόντας την λογική της συνένωσης των πεδίων (μύθων) προσπάθησε να δομήσει μια νέα μυστική μυθολογία από την οποία θα προέκυπταν όλες οι υπόλοιπες και που θα καταστούσε δυνατή την ερμηνεία του συννόλου των αναπάντητων ερωτημάτων που άφηναν αυτές ή δεύτερον, είχε πρόσβαση σε πληροφορίες - δεδομένα που τον οδήγησαν να ανακαλύψει την απαρχή του κόσμου που γνωρίζουμε και να την διατυπώσει μέσα από το έργο του. Αναλύοντας τα έργα του μπορεί κανείς να διαπιστώσει στοιχεία - αποδείξεις και για τα δύο ανωτέρω ενδεχόμενα:


α. Τα απαγορευμένα βιβλία της Μυθολογίας.


Ο Lovecraft εισήγαγε στη Μυθολογία του φανταστικά βιβλία, τα οποία αποτελούν βασικά συστατικά του Μύθου. Μίλησε δε για αυτά τα βιβλία με τόσες λεπτομέρειες και μυστήριο, που πολλοί αναγνώστες θεώρησαν πως πρόκειται για πραγματικά απόκρυφα βιβλία και δεν ήταν λίγοι εκείνοι που έψαξαν να τα βρουν σε βιβλιοπωλεία...
Το σημαντικότερο και πλέον μυστηριώδες όλων είναι το περίφημο Νεκρονομικόν, που κάνει την εμφάνισή του σε αρκετά διηγήματα. Σύμφωνα με το Μύθο, το Νεκρονομικόν το έγραψε ένας παράφρονας Άραβας, ο Αμπντούλ Αλχαζρέντ, ο οποίος είχε επισκεφτεί την περίφημη πόλη Ιρέμ των Κιόνων, βαθιά μέσα στην έρημο, μια καταραμένη πόλη που κατοικούσαν τα Γκουλ. Ο ίδιος ο Lovecraft λέει σχετικά με το Νεκρονομικόν, ότι το αρχικό του όνομα ήταν Al Azif, όπου azif είναι η λέξη που προσδιορίζει το νυχτερινό βόμβο των εντόμων, ο οποίος ταυτίζεται τελικά με το ουρλιαχτό των Δαιμόνων. Ο Αλχαζρέντ έζησε περίπου τον 7ο μ.Χ. αιώνα, πέρασε τη ζωή του γυρνώντας σε διάφορα μυστικιστικά μέρη της Αραβίας και έμεινε δέκα ολόκληρα χρόνια μόνος του σε φοβερές ερήμους. Γυρνώντας κατά τα τελευταία χρόνια της ζωής του στη Δαμασκό, έγραψε το Αλ Αζίφ και για το θάνατό του υπάρχει η παράδοση ότι κατασπαράχθηκε στη μέση της Αγοράς της Δαμασκού από ένα αόρατο τέρας.
Υπάρχει η φήμη ότι σε μυστικές κρύπτες βρήκε τα χαμένα χρονικά από μια φυλή παλιότερη από την ανθρωπότητα και ίσως σε μεγάλο βαθμό αυτά να αποτελούν το υλικό για το Νεκρονομικόν. Όμως, γιατί είναι τόσο φοβερό αυτό το βιβλίο, που μπορεί να προκαλέσει παραφροσύνη σε όποιον το διαβάσει;


Καταρχήν, το ίδιο το όνομα του βιβλίου μπορεί να σημαίνει διαφορετικά πράγματα. Μπορεί να αποτελεί μια πραγματεία πάνω στους νόμους των Νεκρών ή πάνω στα Νεκρά ονόματα. Υπονοείται, όμως, ότι περιέχει τις γνώσεις για τους Μεγάλους Παλαιούς, τα ονόματά τους, τις επικλήσεις στις οποίες υπακούουν και τις σφραγίδες τους. Ο Lovecraft, αφού μας κάνει μια λεπτομερή αναφορά στην τύχη του βιβλίου μετέπειτα, λέγοντας ότι μεταφράστηκε στα ελληνικά από τον Θεόδωρο Φιλέτα, έναν Βυζαντινό λόγιο και έπειτα διαδόθηκε στην Ευρώπη και κυνηγήθηκε λυσσαλέα, μας αποκαλύπτει ένα μικρό δίστιχο, που παραμένει εξαιρετικά διάσημο σε ολόκληρη την ιστορία της φανταστικής λογοτεχνίας:


That is not dead which can eternal lie,
and with strange aeons, even Death may die


Ένα άλλο βιβλίο που εισήγαγε ο Lovecraft στη Μυθολογία του είναι τα Πνακοτικά Χειρόγραφα. Κανείς δεν ξέρει με ακρίβεια από ποιον γράφτηκαν αλλά η χρονολόγησή τους τα τοποθετεί σε προανθρώπινες εποχές. Δεν έχουν αποκρυπτογραφηθεί όλα, πάντως διηγούνται την ιστορία εξωγήινων οντοτήτων που κατοικούσαν στη Γη πριν την έλευση του ανθρώπου, εξαιτίας μιας σειράς διαπλανητικών πολέμων που τα ανάγκασαν να αναζητήσουν καταφύγιο στον πλανήτη μας. Εκεί γίνεται αναφορά και σε μια εξωγήινη οντότητα που ονομάζεται Τσαθόγγουα.


Ένα άλλο μυστηριώδες βιβλίο είναι το χειρόγραφο Βόινιτς, το οποίο πραγματικά υπάρχει και είναι εξαιρετικά περίεργο. Το χειρόγραφο αυτό ανακαλύφθηκε το 1912 στην Ιταλία και ακόμα δεν έχει αποκρυπτογραφηθεί. Το παράξενο δεν είναι μόνο η άγνωστη γλώσσα του αλλά και τα μυστηριώδη σχέδιά του, που εικονίζουν άγνωστα φυτά και ανθρώπινα σώματα, ενώ μερικά άλλα μοιάζουν σα να είναι ιδωμένα μέσα από μικροσκόπια, κάποια άλλα μοιάζουν με αστρονομικά ή αστρολογικά σχέδια, χωρίς τίποτε όμως από αυτά να είναι βέβαιο.


Στον Λαβκραφτικό κύκλο ανήκουν και άλλα φανταστικά βιβλία όπως περιγράφηκαν από άλλους συγγραφείς. Ανάμεσά τους είναι το Liber Ivonis, που λέγεται επίσης και Peri ton Eibon, τα Επτά Απόκρυφα Βιβλία του Χσαν, το Ακατανόμαστες Λατρείες και άλλα.


β. Η Φανταστική Γεωγραφία του Lovecraft.


Στο έργο του Lovecraft συναντάμε μια γεωγραφία παράξενη, στην οποία πολύ συχνά εκτυλίσσονται οι ιστορίες του. Ανάμεσά τους είναι το Άρκαμ, μια υποτιθέμενη τοποθεσία στη Μασαχουσέτη και το Ντάνγουιτς, ένα χωριό για το οποίο έγραψε το εκπληκτικό διήγημα Ο τρόμος του Ντάνγουιτς, όπου κάνει την εμφάνισή του ο τρομερός Γιογκ Σοθώθ. Σημαντικό ρόλο παίζει το επίσης φανταστικό Πανεπιστήμιο του Μισκατόνικ, στο οποίο φαίνεται πως φυλάσσεται ένα αντίγραφο του Νεκρονομικόν, ενώ το Ίνσμουθ, ένα φανταστικό
παραθαλάσσιο χωριό, είναι ο τόπος όπου επιβιώνει η παράξενη λατρεία των Αβυσσαίων.


Εκτός όμως από αυτά τα μέρη, υπάρχουν και άλλοι κόσμοι, ακόμα πιο παράξενοι. Η Ρ’λυε, η βυθισμένη στον Ειρηνικό πόλη στην οποία κοιμάται ο Κθούλου, η Καντάθ, η ονειρική πολιτεία στην οποία ζουν οι Μεγάλοι Παλαιοί, ο σκοτεινός πλανήτης Γιογγώθ και ο Σαγγάι, που αποτελούν ορμητήρια των Παλαιών, η χαμένη πόλη των Παλαιών στην Ανταρκτική, η Ιρέμ των Κιόνων στην έρημο της Αραβίας, η καταραμένη Μναρ, η Ούλθαρ με τις ιερές γάτες, η Σελεφαΐς, το φριχτό υψίπεδο του Λενγκ με το αποτρόπαιο μοναστήρι και τον εφιαλτικό μοναχό και κυριολεκτικά δεκάδες άλλες τοποθεσίες.


γ. Τα (Παράξενα) Μαθηματικά του Λάβκραφτ.


Ήταν το 1926 όταν ο Λάβκραφτ παρουσίασε για πρώτη φορά την αλλόκοτη αρχιτεκτονική της βυθισμένης Ρ’λυέ στο διήγημα Το Κάλεσμα του Κθούλου, μέσα από τις περιγραφές του καλλιτέχνη Γουίλκοξ και του ναύτη Γιόχανσεν: « Αναφέρομαι σε αυτές τις κουβέντες για γωνίες επειδή δείχνουν κάτι που μου είχε αναφέρει και ο Γουίλκοξ όταν μου μίλησε για τα όνειρά του. Είπε πως η γεωμετρία του μέρους που έβλεπε στα όνειρά του ήταν αφύσικη, μη-Ευκλείδεια, και γεμάτη απεχθείς σφαίρες και διαστάσεις πέρα από τις δικές μας». Αργότερα δε, καθώς οι ναύτες προσπαθούσαν να ξεφύγουν από την φρίκη του Κθούλου, ένας από τους συντρόφους του Γιόχανσεν «χάθηκε μέσα σε μια γωνία μιας κατασκευής που δεν θα έπρεπε να υπάρχει, μια γωνία που ενώ φαινόταν να είναι οξεία, συμπεριφερόταν σαν αμβλεία». Ξανά γίνονται αναφορές σε παράξενες γωνίες, με ακόμη πιο παράξενη συμπεριφορά. Τι είναι λοιπόν αυτή η εξωκοσμική γεωμετρία;


Η μη-Ευκλείδεια γεωμετρία είναι στην πραγματικότητα μια ολόκληρη κατηγορία γεωμετριών, κοινό στοιχείο των οποίων, όπως άλλωστε υποδηλώνεται και από το όνομά τους, είναι η άρνηση συγκεκριμένων θέσεων της γεωμετρίας του Ευκλείδη. Αποτελούν πλέον στυλοβάτες της σύγχρονης Φυσικής, από τη Σχετικότητα του Αϊνστάιν ως τις σύγχρονες κβαντικές θεωρίες χορδών και βρόχων, ενώ έχουν βρει και αρκετές πρακτικές εφαρμογές στην καθημερινότητα, όπως οι υπερευρυγώνιοι φακοί που χρησιμοποιούν πολλοί επαγγελματίες φωτογράφοι. Ιστορικά πάντα, η επίσημη παρουσίαση των πρώτων μη-Ευκλείδειων γεωμετριών γίνεται στις αρχές του 19ου αιώνα από τους Μπολυάι και Λομπατσέφσκι, και λίγο αργότερα από τον Ρήμαν. Πάνω στο συγκεκριμένο αίνιγμα όμως είχαν ήδη εργαστεί αμέτρητοι στοχαστές, από τον Ποσειδώνιο και τον Πρόκλο ως τον Σακέρι και τον Γκάους, ενώ οι πρώτες υπόνοιες χρονολογούνται από την εποχή του ίδιου του Ευκλείδη!


Στα Στοιχεία, το μνημειώδες έργο όπου καταγράφεται, οργανώνεται και συστηματοποιείται όλη η μαθηματική γνώση της εποχής του Ευκλείδη, παρουσιάζονται μια σειρά από ορισμούς, προτάσεις, θεωρήματα και αξιώματα από τα οποία προκύπτουν οι ιδιότητες των γεωμετρικών αντικειμένων και των ακέραιων αριθμών. Η συμβολή του στη θεμελίωση των θετικών επιστημών ήταν τέτοια, ώστε το σύνολο της κλασικής γεωμετρικής γνώσης να μείνει γνωστό σαν «Ευκλείδεια Γεωμετρία». Κι όμως, ο ίδιος ο μαθηματικός από την Αλεξάνδρεια παρέχει τις βάσεις για την αμφισβήτηση αυτής της γεωμετρίας! Πού; Μα, φυσικά, στο περιβόητο αίτημα των παραλλήλων...


δ.Η τεχνική του Lovecraft.


Εκείνο που διαπιστώνει κανείς με το που διαβάζει κάποιο από τα διηγήματα του συγγραφέα, είναι το δημοσιογραφικό στυλ γραφής. Ο Lovecraft περιγράφει τα γεγονότα με τον ίδιο τρόπο που θα το έκανε και ένας ρεπόρτερ. Συνήθως χρησιμοποιεί τον πλάγιο λόγο και αποφεύγει τους διαλόγους, δίνοντας μια τάση αποστασιοποίησης από τη διήγησή του. Χρησιμοποιεί επίσης αρχαίους τύπους λέξεων και νεωτερισμούς, που όλες μαζί δίνουν μια υποβλητικότητα στη διήγησή του και ένα ύφος διαφορετικό.





Πηγές: Τα Παράξενα Μαθηματικά του Λάβκραφτ - ramnousia.

Η «Μυθολογία Κθούλου» του Λάβκραφτ - terrapapers.

Howard P. Lovecraft Collection (Brown University)

The eBook Lovecraft Collection

Χάουαρντ Φίλιπς Λάβκραφτ - Βικιπαίδεια


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η χαμένη αποικία Roanoke και η μυστηριώδης λέξη Croatoan

Croatoan : Μια μυστηριώδης λέξη που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των απανταχού κυνηγών του μυστηρίου, εδώ και αιώνες. Τι συνέβη στη χαμένη αποικία της Βόρειας Καρολίνας, στο Roanoke Island ; Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί αλλά καμιά μέχρι τώρα δεν έχει επικρατήσει ως η πιο πιθανή, αντίθετα ο γρίφος μεγαλώνει. Μια ομάδα εποίκων εξαφανίστηκε στη Βόρεια Αμερική χωρίς κανένα ίχνος και κανείς δεν έχει βρει στοιχεία για την τύχη τους εδώ και αιώνες. Η αποικία Roanoke ήταν ο πρώτος αγγλικός οικισμός στην Αμερική. Αφού έμαθε για μια πλούσια, όμορφη περιοχή στην Αμερική η Βασίλισσα Ελισάβετ Ι, της Αγγλίας, αποφάσισε να προσαρτήσει αυτή τη περιοχή της Βιρτζίνια. Στη συνέχεια, έδωσε στον Sir Walter Raleigh  άδεια να δημιουργήσει μια αποικία. Θα χρηματοδοτούσε και θα σχεδίαζε την εκστρατεία στη περιοχή που βρίσκεται τώρα η Βόρεια Καρολίνα. Ο Raleigh είχε 10 χρόνια για να ολοκληρώσει την αποστολή. Το 1585, μια αποστολή με επικεφαλής τον Sir Richard Grenville, που αποτελούνταν απ

Aπομεινάρι από την αρχαία Θάλασσα της Τηθύος νότια της Κρήτης.

Κατα την περιήγηση της ομάδας έρευνας των αστικών μυστικών στο διαδίκτυο ''σκοντάψαμε'' σε ένα άρθρο του πρώτου θέματος με τίτλο Νότια της Κρήτης ο αρχαιότερος ωκεάνιος φλοιός στον κόσμο   το οποίο μας πληροφορεί ότι ο βυθός της Ανατολικής Μεσογείου περιέχει τον αρχαιότερο ωκεάνιο φλοιό στον κόσμο, ηλικίας έως 340 εκατομμυρίων ετών, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα. Συγκεκριμένα πρόκειται για την υποθαλάσσια περιοχή γνωστή ως Λεκάνη του Ηροδότου , που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Κρήτης, νοτιοδυτικά της Κύπρου και βόρεια της Αιγύπτου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρόι Γκρανότ του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν του Ισραήλ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience". Στους ωκεανούς της Γης λαμβάνει χώρα μια συνεχής ανακύκλωση, καθώς στις λεγόμενες ζώνες καταβύθισης ο φλοιός εισχωρεί στον μανδύα του πλανήτη για να αναδυθεί ξανά μετά από εκατομμύρια χρόνια. Ο βυθός των θαλασσών συνήθως έχει ηλικία όχι μεγαλύτε

Ένθετος Ζωδιακός Κύκλος σε τοιχογραφία εκκλησίας του Πηλίου.

Η ομάδα έρευνας των αστικών μυστικών θα μας ταξιδέψει στο θρυλικό βουνό της Μαγνησίας, στο όρος Πήλιο. Θα μεταβούμε νοερά στην μαγευτική Τσαγκαράδα ή ακόμη πιο συγκεκριμένα στις Μηλιές. Εκεί το ενδιαφέρον μας προσέλκυσε μια εκλησία, στην κεντρική πλατεία του χωριού. Ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στις Μηλιές Πηλίου ο οποίος αποτελεί δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με ιδιέταιρο κατασκευαστικά χαρακτήρα, αξιόλογες τοιχογραφίες και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον.  Ο ρυθμός του είναι τρίκλιτη βασιλική με δώδεκα εσωτερικούς τρούλους και αποτελείται από τον πρόναο και τον κυρίως ναό. Χτίστηκε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, από το 1741 έως το 1774, χωρίς καμπαναριό και με τέτοιο τρόπο ώστε το εξωτερικό του να μην προδίδει την αληθινή φύση του κτιρίου, για την προστασία του.  Από την προφορική παράδοση γνωρίζουμε, ότι η αγιογράφηση έχει γίνει από Αγιορείτη μοναχό και το τέμπλο, που είναι ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο από ξύλο φλαμουριάς και έχει κατασκευαστεί από Ηπειρώτε