"ΑΝΑΣΑΖΙ" σημαίνει στην γλώσσα των Ναβάχο "ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΚΕΙΝΟΙ" Σήμερα οι Χόπι είναι οι κάτοικοι των περιοχών των Ανασάζι και εθνικά και πολιτιστικά διαφέρουν από τους άλλους ινδιάνους της Αμερικής.
Ο πολιτισμός των Anasazi άνθισε, στο νοτιο-δυτικό τμήμα των ΗΠΑ, πολύ πριν έρθουν οι λευκοί και άφησε ένα μεγάλο αριθμό από αρχαιολογικά ευρήματα. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί σήμερα στο έδαφος που διασταυρώνονται τα σύγχρονα σύνορα τεσσάρων πολιτειών, της Αριζόνα, Νέο Μεξικό, Γιούτα και Κολοράντο.
Το κύριο κέντρο αυτού του πολιτισμού ήταν στο Chaco Canyon, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά πληθόκτιστα χωριά, γνωστά ως Casas Grandes με αρκετά Κίβας(kivas), ιερούς τόπους συνάντησης, όπου οι ντόπιοι συγκεντρώνονταν για να γιορτάσουν τις τελετές τους. Ο Anasazi πολιτισμός, που γεννήθηκε γύρω στην εποχή του Ιησού Χριστού, και αναπτύχθηκε αργά, υποδεικνύει το απόγειο αυτού του πληθυσμού μεταξύ 1050 και 1125 μ.Χ. Εκείνη την εποχή οι Anasazi κατασκεύασαν πολλούς δρόμους,με κάποιους να φθάνουν τα 9 μέτρα σε πλάτος.Έφταναν πάνω από 300 χιλιόμετρα έξω από το Chaco Canyon, (ίσως η πρωτεύουσά τους), συνδέοντας τα χωριά τους και ιδιαίτερα τους τελετουργικούς χώρους τους με μια μακρά ευθεία. Αξιοσημείωτος μεταξύ αυτών των δρόμων λόγω του μεγάλου μήκους του ήταν ο Μεγάλος Βόρειος Δρόμος, που απλώνεται για περισσότερο από 20 km κατευθυνόμενος νότια.
Οι μεταναστεύσεις:
Σε μεταγενέστερες εποχές, επιδρομές από τους Atapasca, δηλαδή Ναβάχο και Απάτσι, ανάγκασε τον πληθυσμό αυτόν να αναζητήσει καταφύγιο σε πολλές βραχώδεις περιοχές,σε προστατευόμενα χωριά που ακόμα μπορεί να δει κανείς, για παράδειγμα στο Cliff Palace(Κλιφ Πάλας) στην Mesa Verde(Μέσα Βέρντε), και σε πολλά σημεία κατά μήκος της Canyon de Chelly(Κάνυον ντε Σέλλυ) και άλλες περιοχές. Τέλος, περίπου στα 1125 μ.χ. στην περιοχή Τσάκο Κάνυον, ένας φοβερός λοιμός ανάγκασε τους πληθυσμούς να κινηθούν εν μέρει, από τα βόρεια,προς την περιοχή των Αζτέκων και άλλα μέρη στο Νέο Μεξικό. Και εδώ τα πράγματα ήταν δύσκολα και νέοι λοιμοί έσπρωξαν τους Anasazi να μεταναστεύσουν ξανά, από την περιοχή των Αζτέκων, γύρω στο το 1275 μ.χ. για να φθάσουν, τουλάχιστον μέρος αυτών, μετά από μια πολύ μακρά πορεία,στην περιοχή που ονομάζεται Casas Grandes(Κάζας Γκράντες),στο σημερινό Μεξικό, περισσότερο από 620 χιλιόμετρα νότια του Τσάκο Κάνυον.
Κύριοι απόγονοι του πληθυσμού αυτού είναι οι Hopis που ζουν στην Αριζόνα,μαζί με τους Zunis,Acomas,και Pueblos του New Mexico,τώρα απομονωμένοι σε ινδιάνικους καταυλισμούς.
Νέες αποκαλύψεις από τους αρχαιολόγους:
Πριν από κάποιο διάστημα ο Αμερικανός αρχαιολόγος Stephen H. Lekson δημοσίευσε μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα στο αμερικανικό περιοδικό Αρχαιολογία (Vol.50 Ν.1, JanFeb 1997) σχετικά με αυτές τις αρχαίες μεταναστεύσεις. Με τη σύγκριση των χρονικών περιόδων, όταν ο πολιτισμός του Τσάκο Κάνυον τελείωσε, με την αρχική ανάπτυξη του ίδιου του πολιτισμού στην περιοχή των Αζτέκων και αργότερα στο Κάζας Γκράντες στο Μεξικό, οι επιστήμονες διαπίστωσαν τις δύο περιόδους σε στενή αλληλουχία, σαν ο πληθυσμός, ή τουλάχιστον ένα μέρος από αυτόν, να είχε μετακινηθεί, σταδιακά, από το ένα μέρος στο άλλο,μετά από μια πολύ μακρά πορεία στο Μεξικό, στο Κάζας Γκράντες . Αλλά το πιο εντυπωσιακό πράγμα είναι ότι όλα τα χωριά, ερείπια των Αζτέκων, τα Ερείπια Σολομών ,το Τσάκο Κάνυον και το Κάζας Γκράντες, είναι όλα τέλεια ευθυγραμμισμένα με το ίδιο μεσημβρινό αριθμό 108. Αυτό είναι απίθανο να είναι τυχαίο,και πολύ πιθανόν ένα εσκεμμένο γεγονός.
Μια πιθανή λύση:
Για να ορίσουν τον Βόρειο Πόλο, οι Anasazi, πολύ εξειδικευμένοι παρατηρητές του ουρανού (το πρώτο σκίτσο του Σουπερ-Νόβα 1054 μπορεί να παρατηρηθεί στο Chaco Canyon), θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μια απλή πέργκολα από κλαδιά, ένα ξύλινο δίκτυ, καλά τοποθετημένο σε μια υπερυψωμένη θέση, ενώ ένας παρατηρητής θα λάμβανε προσεκτικά θέαση από ένα μυτερό κοντάρι με την πέργκολα τοποθετημένη προς τα βόρεια. Ακολουθώντας για λίγες ώρες την κυκλική διαδρομή του Polaris(Πολικό Άστρο) σε σχέση με την ξύλινη πέργκολα, οι αστρονόμοι Anasazi θα μπορούσαν να χαράξουν κάποια σημάδια πάνω στα κλαδιά που αντιστοιχούν στην διαδρομή που ακολούθησε το αστέρι γύρω από τον Βόρειο πόλο. Μετά από αυτό, ήταν πολύ εύκολο να καθοριστεί το κέντρο αυτού του κύκλου, δηλαδή ο βόρειος πόλος και δεν ήταν δύσκολο να το τοποθετήσουν στα αστέρια γύρω του για να καταγράψουν την ακριβή θέση του, χωρίς να χρειάζεται να βλέπουν το ίδιο το πολικό άστρο.
Για την κατασκευή του νέου δρόμου κατά μήκος του μεσημβρινού, μια ομάδα εξερευνητών, μετά το άναμμα φωτιάς στο σημείο εκκίνησης, κινούνταν προς τα νότια τη νύχτα όσο το δυνατόν πιο μακριά στον ορίζοντα με την φωτιά ακόμη ορατή.Από εκεί πρέπει να έχουν μετακινηθεί στο μέρος όπου θα μπορούσαν να δουν τη φωτιά ακριβώς ευθυγραμμισμένη με το ουράνιο πόλο, που ήξεραν πώς να βρουν,ώστε να είναι ακριβώς στο ίδιο μεσημβρινό με το σημείο εκκίνησης. Στις επόμενες νύχτες επαναλαμβάνοντας τα ίδια βήματα για μια μικρή απόσταση σε τραχύ έδαφος και σε μεγαλύτερες αποστάσεις, σε επίπεδες εκτάσεις θα μπορούσαν να έχουν καλύψει μια πολύ μεγάλη απόσταση,κινούμενοι με ασφάλεια κατά μήκος του ίδιου μεσημβρινού.
Αυτή η πολύ απλή μέθοδος θα μπορούσε να επιτρέψει στους Anasazi να ευθυγραμμιστούν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, με τους τέσσερις μεγάλους οικισμούς ακριβώς στην κατεύθυνση βορρά-νότου. Αλλά γιατί μια τέτοια ακρίβεια; Και τι σκοπό είχε ο προσανατολισμός κατά μήκος αυτής της κατεύθυνσης; Δεν είναι μια εύκολη ερώτηση. Ωστόσο, σίγουρα η απάντηση συνδέεται με την κοσμική αντίληψη του πληθυσμού αυτού που είχε χρησιμοποιήσει αυτό το συγκεκριμένο προσανατολισμό αρκετές φορές.
Στο Pueblo Bonito για παράδειγμα, μπορούμε να βρούμε στο σχέδιο πόλης αρκετές ευθυγραμμίσεις κατά μήκος του μεσημβρινού.
Για να παρακολουθούν τον Βόρειο πόλο οι Anasazi μπορεί να χρησιμοποιούσαν μια απλή συσκευή παρόμοια με την κινέζικη πυξίδα pi.
Όλα αυτά αν αληθεύουν θα μπορούσαν να αποδείξουν την ακριβή και συνεχή παρατήρηση του ουρανού από αυτούς τους ιθαγενείς, και θα μπορούσαν να υποδεικνύουν μια κοσμοθεωρία που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη φυσική και τα ουράνια φαινόμενα.
http://pages.towson.edu/brenda/newmexico/anasazi.htm
Ο πολιτισμός των Anasazi άνθισε, στο νοτιο-δυτικό τμήμα των ΗΠΑ, πολύ πριν έρθουν οι λευκοί και άφησε ένα μεγάλο αριθμό από αρχαιολογικά ευρήματα. Αυτό μπορεί να διαπιστωθεί σήμερα στο έδαφος που διασταυρώνονται τα σύγχρονα σύνορα τεσσάρων πολιτειών, της Αριζόνα, Νέο Μεξικό, Γιούτα και Κολοράντο.
Το κύριο κέντρο αυτού του πολιτισμού ήταν στο Chaco Canyon, όπου εξακολουθούν να υπάρχουν πολλά πληθόκτιστα χωριά, γνωστά ως Casas Grandes με αρκετά Κίβας(kivas), ιερούς τόπους συνάντησης, όπου οι ντόπιοι συγκεντρώνονταν για να γιορτάσουν τις τελετές τους. Ο Anasazi πολιτισμός, που γεννήθηκε γύρω στην εποχή του Ιησού Χριστού, και αναπτύχθηκε αργά, υποδεικνύει το απόγειο αυτού του πληθυσμού μεταξύ 1050 και 1125 μ.Χ. Εκείνη την εποχή οι Anasazi κατασκεύασαν πολλούς δρόμους,με κάποιους να φθάνουν τα 9 μέτρα σε πλάτος.Έφταναν πάνω από 300 χιλιόμετρα έξω από το Chaco Canyon, (ίσως η πρωτεύουσά τους), συνδέοντας τα χωριά τους και ιδιαίτερα τους τελετουργικούς χώρους τους με μια μακρά ευθεία. Αξιοσημείωτος μεταξύ αυτών των δρόμων λόγω του μεγάλου μήκους του ήταν ο Μεγάλος Βόρειος Δρόμος, που απλώνεται για περισσότερο από 20 km κατευθυνόμενος νότια.
Οι μεταναστεύσεις:
Σε μεταγενέστερες εποχές, επιδρομές από τους Atapasca, δηλαδή Ναβάχο και Απάτσι, ανάγκασε τον πληθυσμό αυτόν να αναζητήσει καταφύγιο σε πολλές βραχώδεις περιοχές,σε προστατευόμενα χωριά που ακόμα μπορεί να δει κανείς, για παράδειγμα στο Cliff Palace(Κλιφ Πάλας) στην Mesa Verde(Μέσα Βέρντε), και σε πολλά σημεία κατά μήκος της Canyon de Chelly(Κάνυον ντε Σέλλυ) και άλλες περιοχές. Τέλος, περίπου στα 1125 μ.χ. στην περιοχή Τσάκο Κάνυον, ένας φοβερός λοιμός ανάγκασε τους πληθυσμούς να κινηθούν εν μέρει, από τα βόρεια,προς την περιοχή των Αζτέκων και άλλα μέρη στο Νέο Μεξικό. Και εδώ τα πράγματα ήταν δύσκολα και νέοι λοιμοί έσπρωξαν τους Anasazi να μεταναστεύσουν ξανά, από την περιοχή των Αζτέκων, γύρω στο το 1275 μ.χ. για να φθάσουν, τουλάχιστον μέρος αυτών, μετά από μια πολύ μακρά πορεία,στην περιοχή που ονομάζεται Casas Grandes(Κάζας Γκράντες),στο σημερινό Μεξικό, περισσότερο από 620 χιλιόμετρα νότια του Τσάκο Κάνυον.
Κύριοι απόγονοι του πληθυσμού αυτού είναι οι Hopis που ζουν στην Αριζόνα,μαζί με τους Zunis,Acomas,και Pueblos του New Mexico,τώρα απομονωμένοι σε ινδιάνικους καταυλισμούς.
Νέες αποκαλύψεις από τους αρχαιολόγους:
Πριν από κάποιο διάστημα ο Αμερικανός αρχαιολόγος Stephen H. Lekson δημοσίευσε μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα στο αμερικανικό περιοδικό Αρχαιολογία (Vol.50 Ν.1, JanFeb 1997) σχετικά με αυτές τις αρχαίες μεταναστεύσεις. Με τη σύγκριση των χρονικών περιόδων, όταν ο πολιτισμός του Τσάκο Κάνυον τελείωσε, με την αρχική ανάπτυξη του ίδιου του πολιτισμού στην περιοχή των Αζτέκων και αργότερα στο Κάζας Γκράντες στο Μεξικό, οι επιστήμονες διαπίστωσαν τις δύο περιόδους σε στενή αλληλουχία, σαν ο πληθυσμός, ή τουλάχιστον ένα μέρος από αυτόν, να είχε μετακινηθεί, σταδιακά, από το ένα μέρος στο άλλο,μετά από μια πολύ μακρά πορεία στο Μεξικό, στο Κάζας Γκράντες . Αλλά το πιο εντυπωσιακό πράγμα είναι ότι όλα τα χωριά, ερείπια των Αζτέκων, τα Ερείπια Σολομών ,το Τσάκο Κάνυον και το Κάζας Γκράντες, είναι όλα τέλεια ευθυγραμμισμένα με το ίδιο μεσημβρινό αριθμό 108. Αυτό είναι απίθανο να είναι τυχαίο,και πολύ πιθανόν ένα εσκεμμένο γεγονός.
.
Ένα αστρονομικό πρόβλημα:
Ο συγγραφέας έχει προβληματιστεί κυρίως από αυτό το ζήτημα: πώς θα μπορούσαν οι αρχαίοι Anasazi να ακολουθήσουν μια τέτοια ακριβή πορεία με ευθυγράμμιση κατά μήκος ενός μεσημβρινού για περισσότερο από 600 χιλιόμετρα; Τι όργανα χρησιμοποίησαν; Πιο συγκεκριμένα θα πρέπει να αποκλειστεί ότι χρησιμοποίησαν πυξίδα, ενώ κινούνταν από το Chaco Canyon, πρώτα προς τα βόρεια και στη συνέχεια προς νότο. Δεν υπάρχει τέτοιο όργανο που να ήταν γνωστό στην Αμερική εκείνη την εποχή, και, επιπλέον, παρόλο που κάποιοι παραδέχονται ότι θα μπορούσαν να έχουν αυτή τη δυνατότητα, τα σημαντικά σφάλματα που οφείλονται στο μέσο αυτό θα εμπόδιζαν μια τέτοια ακριβή τοποθέτηση των τεσσάρων χωριών: Τσάκο Κάνυον , Ερείπια Σολομών, Ερείπια των Αζτέκων στο βορρά, και Κάζας Γκράντες προς το νότο. Αναμφίβολα πρέπει να έχουν χρησιμοποιήσει κάποια αστρονομική παρατήρηση με βάση τη θέση του ουράνιου Βόρειου Πόλου, επειδή ο γνώμων, όργανο που χρησιμοποιεί τον Ήλιο, ήταν επίσης άγνωστο σε αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς μια ευθυγράμμιση με το πόλο, ωστόσο, θα πρέπει να αναφερθεί ότι, κατά τον χρόνο των μεταναστεύσεων των Anasazi , ο Πολικός Αστέρας, λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, ήταν μάλλον πολύ μακριά από τον Βόρειο Πόλο και δεν θα μπορούσε να είναι μια κατάλληλη βάση για μια τέτοια ακριβή και μεγάλη ευθυγράμμιση. Ποιά λοιπόν θα μπορούσε να ήταν η μέθοδός τους; Δυστυχώς δεν έχουμε κανένα απολύτως στοιχείο για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Μπορούμε μόνο να προσπαθήσουμε να φανταστούμε κάποια πολύ απλή μέθοδο,που πιθανό να είναι συμβατή με την κουλτούρα αυτών των ανθρώπων.
Ένα αστρονομικό πρόβλημα:
Ο συγγραφέας έχει προβληματιστεί κυρίως από αυτό το ζήτημα: πώς θα μπορούσαν οι αρχαίοι Anasazi να ακολουθήσουν μια τέτοια ακριβή πορεία με ευθυγράμμιση κατά μήκος ενός μεσημβρινού για περισσότερο από 600 χιλιόμετρα; Τι όργανα χρησιμοποίησαν; Πιο συγκεκριμένα θα πρέπει να αποκλειστεί ότι χρησιμοποίησαν πυξίδα, ενώ κινούνταν από το Chaco Canyon, πρώτα προς τα βόρεια και στη συνέχεια προς νότο. Δεν υπάρχει τέτοιο όργανο που να ήταν γνωστό στην Αμερική εκείνη την εποχή, και, επιπλέον, παρόλο που κάποιοι παραδέχονται ότι θα μπορούσαν να έχουν αυτή τη δυνατότητα, τα σημαντικά σφάλματα που οφείλονται στο μέσο αυτό θα εμπόδιζαν μια τέτοια ακριβή τοποθέτηση των τεσσάρων χωριών: Τσάκο Κάνυον , Ερείπια Σολομών, Ερείπια των Αζτέκων στο βορρά, και Κάζας Γκράντες προς το νότο. Αναμφίβολα πρέπει να έχουν χρησιμοποιήσει κάποια αστρονομική παρατήρηση με βάση τη θέση του ουράνιου Βόρειου Πόλου, επειδή ο γνώμων, όργανο που χρησιμοποιεί τον Ήλιο, ήταν επίσης άγνωστο σε αυτούς τους ανθρώπους.
Είναι εύκολο να φανταστεί κανείς μια ευθυγράμμιση με το πόλο, ωστόσο, θα πρέπει να αναφερθεί ότι, κατά τον χρόνο των μεταναστεύσεων των Anasazi , ο Πολικός Αστέρας, λόγω της μετάπτωσης των ισημεριών, ήταν μάλλον πολύ μακριά από τον Βόρειο Πόλο και δεν θα μπορούσε να είναι μια κατάλληλη βάση για μια τέτοια ακριβή και μεγάλη ευθυγράμμιση. Ποιά λοιπόν θα μπορούσε να ήταν η μέθοδός τους; Δυστυχώς δεν έχουμε κανένα απολύτως στοιχείο για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα. Μπορούμε μόνο να προσπαθήσουμε να φανταστούμε κάποια πολύ απλή μέθοδο,που πιθανό να είναι συμβατή με την κουλτούρα αυτών των ανθρώπων.
Μια πιθανή λύση:
Για να ορίσουν τον Βόρειο Πόλο, οι Anasazi, πολύ εξειδικευμένοι παρατηρητές του ουρανού (το πρώτο σκίτσο του Σουπερ-Νόβα 1054 μπορεί να παρατηρηθεί στο Chaco Canyon), θα μπορούσαν να χρησιμοποιήσουν μια απλή πέργκολα από κλαδιά, ένα ξύλινο δίκτυ, καλά τοποθετημένο σε μια υπερυψωμένη θέση, ενώ ένας παρατηρητής θα λάμβανε προσεκτικά θέαση από ένα μυτερό κοντάρι με την πέργκολα τοποθετημένη προς τα βόρεια. Ακολουθώντας για λίγες ώρες την κυκλική διαδρομή του Polaris(Πολικό Άστρο) σε σχέση με την ξύλινη πέργκολα, οι αστρονόμοι Anasazi θα μπορούσαν να χαράξουν κάποια σημάδια πάνω στα κλαδιά που αντιστοιχούν στην διαδρομή που ακολούθησε το αστέρι γύρω από τον Βόρειο πόλο. Μετά από αυτό, ήταν πολύ εύκολο να καθοριστεί το κέντρο αυτού του κύκλου, δηλαδή ο βόρειος πόλος και δεν ήταν δύσκολο να το τοποθετήσουν στα αστέρια γύρω του για να καταγράψουν την ακριβή θέση του, χωρίς να χρειάζεται να βλέπουν το ίδιο το πολικό άστρο.
Για την κατασκευή του νέου δρόμου κατά μήκος του μεσημβρινού, μια ομάδα εξερευνητών, μετά το άναμμα φωτιάς στο σημείο εκκίνησης, κινούνταν προς τα νότια τη νύχτα όσο το δυνατόν πιο μακριά στον ορίζοντα με την φωτιά ακόμη ορατή.Από εκεί πρέπει να έχουν μετακινηθεί στο μέρος όπου θα μπορούσαν να δουν τη φωτιά ακριβώς ευθυγραμμισμένη με το ουράνιο πόλο, που ήξεραν πώς να βρουν,ώστε να είναι ακριβώς στο ίδιο μεσημβρινό με το σημείο εκκίνησης. Στις επόμενες νύχτες επαναλαμβάνοντας τα ίδια βήματα για μια μικρή απόσταση σε τραχύ έδαφος και σε μεγαλύτερες αποστάσεις, σε επίπεδες εκτάσεις θα μπορούσαν να έχουν καλύψει μια πολύ μεγάλη απόσταση,κινούμενοι με ασφάλεια κατά μήκος του ίδιου μεσημβρινού.
Αυτή η πολύ απλή μέθοδος θα μπορούσε να επιτρέψει στους Anasazi να ευθυγραμμιστούν σε διαφορετικές χρονικές στιγμές, με τους τέσσερις μεγάλους οικισμούς ακριβώς στην κατεύθυνση βορρά-νότου. Αλλά γιατί μια τέτοια ακρίβεια; Και τι σκοπό είχε ο προσανατολισμός κατά μήκος αυτής της κατεύθυνσης; Δεν είναι μια εύκολη ερώτηση. Ωστόσο, σίγουρα η απάντηση συνδέεται με την κοσμική αντίληψη του πληθυσμού αυτού που είχε χρησιμοποιήσει αυτό το συγκεκριμένο προσανατολισμό αρκετές φορές.
Στο Pueblo Bonito για παράδειγμα, μπορούμε να βρούμε στο σχέδιο πόλης αρκετές ευθυγραμμίσεις κατά μήκος του μεσημβρινού.
Για να παρακολουθούν τον Βόρειο πόλο οι Anasazi μπορεί να χρησιμοποιούσαν μια απλή συσκευή παρόμοια με την κινέζικη πυξίδα pi.
Όλα αυτά αν αληθεύουν θα μπορούσαν να αποδείξουν την ακριβή και συνεχή παρατήρηση του ουρανού από αυτούς τους ιθαγενείς, και θα μπορούσαν να υποδεικνύουν μια κοσμοθεωρία που βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στη φυσική και τα ουράνια φαινόμενα.
http://pages.towson.edu/brenda/newmexico/anasazi.htm
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου