Η Ρέπλικα της ιστορικής γαλλικής φρεγάτας «Ερμιόνη» επισκέπτης ιστορικών λιμένων στην Αμερική.

Την 1η Ιουλίου 2015 η ρέπλικα της ιστορικής γαλλικής φρεγάτας «Ερμιόνη» φτάνει στο λιμάνι της Νέας Υόρκης.  Με αυτό τον τρόπο τιμάται ο μαρκήσιος Ντε Λαφαγέτ, ο οποίος ταξίδεψε στις ΗΠΑ με σκοπό να μεταφέρει Γάλλους στρατιώτες και χρήματα κατά την διάρκεια της Αμερικανικής επανάστασης. Συγκεκριμένα ο Μαρί Ζοζέφ Πολ Ζιλμπέρ ντε Μοτιέ, μαρκήσιος του Λαφαγιέτ γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1757, στο Σαβανιάκ της Γαλλίας, πλούσιος και με ξακουστό αρχαίο αριστοκρατικό όνομα. Στα 1774, σε ηλικία 17 χρόνων, παντρεύτηκε την κόρη του δούκα ντ’ Αγιέν, με αποτέλεσμα να αποκτήσει τεράστια πολιτική δύναμη στην αυλή του Λουδοβίκου ΙΣΤ’, γεγονός που δεν καλοέβλεπε ο τελευταίος. Σε ηλικία είκοσι χρόνων, ο πόλεμος της ανεξαρτησίας τον συνεπήρε. Στις 30 Ιουνίου 1777, έκπληκτοι οι Αμερικανοί επαναστάτες είδαν τον 20χρονο μαρκήσιο Λαφαγιέτ να φτάνει στη Φιλαδέλφεια και να ζητά να πολεμήσει ως απλός στρατιώτης κατά των Άγγλων. Τον ονόμασαν στρατηγό και τον τοποθέτησαν στο στρατηγείο του Τζορτζ Ουάσινγκτον. Ο νεαρός στρατηγός διακρίθηκε στη μάχη αλλά για τους αποίκους μεγαλύτερη αξία είχε η επιρροή του. Ο Λαφαγιέτ γύρισε στη Γαλλία, στις αρχές του 1779  και βοήθησε να δημιουργηθεί εκστρατευτικό σώμα από 6.000 άνδρες. Τον Απρίλιο του 1780, πολεμούσαν στο πλάι των αποίκων. Νίκησε στη Βιρτζίνια τον λόρδο Κορνουάλις, αρχηγό των αγγλικών δυνάμεων, τον στρίμωξε στο Τζόρτζτάουν, όπου τον παγίδευσε  αναγκάζοντας τον να παραδοθεί. Ο Λαφαγιέτ ήταν πια ο «Ήρωας των Δύο Κόσμων».

Στη Γαλλία, μετείχε στη ζύμωση που οδήγησε στην επανάσταση και στην πτώση της Βαστίλης και οργάνωσε την παρισινή εθνοφρουρά. Φιλελεύθερος δημοκράτης καθώς ήταν, αντιτάχθηκε στο αυτοκρατορικό καθεστώς του Ναπολέοντα καθώς και στον αυταρχισμό του Καρόλου Ι’, μετέχοντας ενεργά στην Ιουλιανή επανάσταση του 1830, υπέρ του Λουδοβίκου Φιλίππου της Ορλεάνης. Η εμμονή του υπέρ των φιλελευθέρων κινημάτων στην Ευρώπη τον έφερε σε σύγκρουση με τα ανάκτορα. Πέθανε στις 20 Μαΐου 1834...

Για την ιστορία, με τον όρο Αμερικανική Επανάσταση ή Πόλεμος της Ανεξαρτησίας των ΗΠΑ ορίζεται ο πόλεμος μεταξύ της Μεγάλης Βρετανίας και των 13 αποικιών της στην αμερικανική ήπειρο (1775-1783).  Ο ένοπλος αγώνας των αποικιών εναντίον της καταπιεστικής μητρόπολης ήταν η κορύφωση των πολιτικών διεργασιών του δεύτερου μισού του 18ου αιώνα. Οι Άγγλοι φορολογούσαν βαριά τις αποικίες τους, γεγονός που προκαλούσε τη δυσφορία των κατοίκων, ιδιαίτερα των πλουσιότερων οι οποίοι ήθελαν να ξεφύγουν από την οικονομική κηδεμονία της Μεγάλης Βρετανίας. Η δυσφορία για τα φορολογικά μέτρα αρχικά αλλά κυρίως για τον φόρο του τσαγιού που διατηρήθηκε για λόγους γοήτρου έπειτα τις πρώτες αντιδράσεις των αποίκων, οδήγησε τους Αμερικανούς όχι μόνο να σταματήσουν να αγοράζουν τσάι αλλά να καταστρέψουν και μεγάλα φορτία τσαγιού, πετώντας τα στην θάλασσα, στο λιμάνι της Βοστόνη στις 16 Δεκεμβρίου 1773. Οι Άγγλοι αντέδρασαν στέλνοντας  4.000 στρατιώτες να καταλάβουν την Βοστόνη...

Στη συνέχεια, όλες οι αποικίες συγκέντρωσαν τους πολιτοφύλακες τους και τις έστειλαν στη Βοστόνη. Οι Αμερικανικές δυνάμεις περικύκλωσαν την Βοστόνη από Βορρά, Νότο και Δύση, όμως άφησαν το λιμάνι υπό αγγλικό έλεγχο, με αποτέλεσμα να έρθουν ενισχύσεις και πολεμοφόδια. Ακολούθησαν πολλές μάχες μεταξύ του Ηπειρωτικού στρατού των επαναστατημένων αποικιών, του οποίου αρχιστράτηγος ορίστηκε ο Τζωρτζ Ουάσινγκτον, και των Αγγλικών δυνάμεων. Η πολιορκία έληξε στις 17 Μαρτίου 1776 με νίκη των αποικιακών δυνάμεων και εκκένωση της πόλης από τους Άγγλους.
Στα επόμενα χρόνια που ακολούθησαν ο πόλεμος γενικεύθηκε. Οι Άγγλοι έστελναν συνεχώς ενισχύσεις και οι Αμερικανοί προσπαθούσαν να κρατήσουν την επανάσταση ζωντανή. Η Γαλλία έστειλε οικονομική ενίσχυση στους επαναστατημένους Αμερικανούς καθώς και στρατεύματα.  Ο αγγλικός στρατός, υπό την ηγεσία του στρατηγού Κορνουάλις, τελικά παραδόθηκε στο Γιόρκταουν της Βιρτζίνια στις 19 Οκτωβρίου 1781. Ο πόλεμος έληξε επίσημα με την συνθήκη του Παρισιού στις 3 Σεπτεμβρίου 1783, με την οποία η Αγγλία παραχωρούσε τα εδάφη της στις ΗΠΑ. Τα τελευταία αγγλικά στρατεύματα εγκατέλειψαν την ήπειρο στις 25 Νοεμβρίου 1783...

Σχεδόν 100 χρόνια αργότερα την 28 Οκτωβρίου του 1886, εγκανιάζεται το άγαλμα της Ελευθερίας, στην νησίδα Λίμπερτυ Άιλαντ (Liberty Island) στην είσοδο του λιμανιού της Νέας Υόρκης.
Η ιδέα του αγάλματος ανήκει στον Γάλλο ιστορικό Εντουάρ ντε Λαμπουλέ, ο οποίος πρότεινε να κατασκευαστεί ένα μνημείο προς τιμήν της γαλλοαμερικανικής φιλίας. Το 1874, ο Φρεντερίκ Μπαρτολντί, έμπειρος γλύπτης, άρχισε να εργάζεται στο Παρίσι για την κατασκευή του, ενώ τη στατική δομή του μελέτησε ο μηχανικός Γκυστάβ Άιφελ, για την κατασκευή ενός τεράστιου χαλύβδινου σκελετού. Τον σκελετό αυτό κάλυψε ο Μπαρτολντί με φύλλα χαλκού σφυρηλατημένα στο χέρι για να δώσει στο άγαλμα την μορφή που ήθελε. Το κολοσσιαίο άγαλμα αποσυναρμολογήθηκε σε 350 κομμάτια και μεταφέρθηκε στις ΗΠΑ το 1885, όπου συναρμολογήθηκε ξανά. Το Κογκρέσο των Ηνωμένων Πολιτειών αποφάσισε να τοποθετηθεί στη συγκεκριμένη νησίδα, από όπου είναι ορατό σε όποιον μπαίνει ή βγαίνει από το λιμάνι της Νέας Υόρκης

Όσον αφορά την σημειολογία τόσο του αγάλματος της Ελευθερίας όσο και του ταξιδιού της ρέπλικας ''Ερμιόνης'' οφείλουμε να αναζητήσουμε ομοιότητες που απορρέουν από την ιδέα ότι η ΑμερικανοΓαλλική φιλία σφυρηλατήθηκε στο αμόνι των πολέμων για ανεξαρτησία των πρώτων που δεν θα επιτυγχανόταν προφανώς χωρίς την συνεισφορά των δεύτερων ...!!!
Σήμερα προς τιμή του Μαρκήσιου Ντε Λαφαγιέτ δημιουργήθηκε ένα βραβείο και για πρώτη φορά επιδόθηκε στον βιβλιοθηκονόμο του Κογκρέσου των ΗΠΑ τιμώντας τα 250 χρόνια από γεννήσεως του Μαρκήσιου. (εδώ λεπτομέρειες).