Ανακαλύφτηκε αρχαίο χειρόγραφο με Ιατρικές σημειώσεις του Γαληνού.

Ανακαλύφθηκε χειρόγραφο που περιέχει κείμενο Χριστιανικής λατρείας του 11ου αιώνα και θεωρείται πολύ σημαντικό για τη μελέτη των ύμνων του Βυζαντινού και Μελχιτικού Χριστιανισμού. Το εν λόγο χειρόγραφο είναι γνωστό από το 2000 και αποτελλεί στοιχείο συλλογής μεγάλου συλλέκτη στη Βαλτιμόρη που επιθυμεί να διατηρήσει την ανωνυμία του. Κατα την μελέτη του χειρογράφου από τον Grigory Kissel, λόγιου της Γερμανικής γλώσσης, διαπιστώθηκε ότι απο κάτω από τους ύμνους βρισκόταν κρυμμένο κείμενο του 9ου αιώνα που περιείχε την Συριακή μετάφραση Ελληνικών ιατρικών κειμένων. Προκαταρκτικές έρευνες απεκάλυψαν διάφορα φύλλα από μεγάλες φαρμακολογικές πραγματείες του Γαληνού. Διαπιστώθηκε όμως η απουσία κάποιων σελίδων (χαμένες - εξαφανισμένες). Από το 2013 εως και τον Μάιο του τρέχοντος έτους πραγματοποιήθηκε μια μεγάλη έρευνα προκειμένου να εντοπιστούν οι σελίδες που λείπανε. Όντως ευρέθησαν, επτά (7) στο σύνολο εκ των οποίων μια παραμένει στην Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Σινά και δύο (2) στο Βατικανό.

Όσον αφορά τον Γαληνό, ήτο ένας από τους μεγαλύτερους μύστες της Ιατρικής, ο Γαληνός, γεννήθηκε στην Πέργαμο το 2ο μ.Χ. αιώνα (129 μ.Χ.). Σε παλαιότερα βιβλία αναφερόταν ως Κλαύδιος Γαληνός από παρανόηση του συντμημένου Cl (στα λατινικά επιθέτου Clarissimus = ενδοξότατος) που προτάσσεται συχνά στο όνομά του. Γιος του αστρονόμου και μαθηματικού Νίκωνα, διδάχθηκε από τον πατέρα του όχι μόνο τις πιό πάνω επιστήμες, αλλά τον μύησε και στη φιλοσοφία (Πλάτωνα, Αριστοτέλη, Επίκουρο) μέχρι την ηλικία των 17 χρόνων, οπότε με την πατρική προτροπή άρχισε την σπουδή της Ιατρικής στο εκεί φημισμένο Ασκληπιείο. Στην ανατομική είχε δάσκαλο τον φημισμένο Σάτυρο. Την ιπποκρατική Ιατρική διδάχθηκε από τον Στρατόνικο, την εμπειρική από τον Αισχρίωνα και τη διαγνωστική από τον διάσημο Φικιανό που είχε στεφανωθεί (βραβείο) στους τελούμενους εκεί, όπως και στην Έφεσο και αλλού, ιατρικούς αγώνες.

Αφού τελείωσε τις εκεί σπουδές του, ανήσυχο κι ερευνητικό πνεύμα όπως ήταν, ταξίδεψε στη Σμύρνη όπου συνέχισε τις ανατομικές σπουδές του στον Πέλοπα, που ήταν μαθητής του διάσημου Αλεξανδρινού ανατόμου Κόιντου. Στη συνέχεια, ταξιδεύοντας πάντα πεζή και δια πλοίων, όπως ο ίδιος αναφέρει «Ουκ ώκνησα να περιηγούμαι πορευόμενος πεζή και δια πλοίων», φθάνει στην Κόρινθο, όπου ο επίσης μαθητής του Κόιντου Νουμισιανός, είχε ιδρύσει ανατομική σχολή, στην οποία συνέρεεαν μαθητές απ’ όλες τις περιοχές της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Τότε οι ανατομές ανθρώπων είχαν απογορευτεί στην Αλεξάνδρεια. Κατά τα φαινόμενα στη σχολή του Νουμισιανού στην Κόρινθο γίνονταν ανατομές πτωμάτων των εχθρών πολέμου, ληστών και νεκρών εμβρύων (Γαλ. ΙΙ 221, ΧΙΙΙ 604), καθώς επίσης και σε τραυματισμένα και νεκρωμένα μέλη σώματος. Από την Κόρινθο ο Γαληνός πηγαίνει στην Αλεξάνδρεια για να συμπληρώσει τις σπουδές του κοντά στον Ηρακλείδη. Από την εποχή αυτή αρχίζει η συγγραφή των έργων του. Το πρώτο σύγγραμά του ήταν «Περί τής Τάξεως των ιδίων βιβλίων» (Kuhn XIX, 49-61) και «Περί των ιδίων βιβλίων» (Kuhn XIX, 8-48).

Αφού συμπλήρωσε τις σπουδές του στην Αλεξάνδρεια επιστρέφει στην Πέργαμο σε ηλικία 28 ετών. Εκεί ο αρχιερέας του Ασκληπιείου τον εκλέγει γιατρό της σχολής μονομάχων, θέση που κράτησε τέσσερα χρόνια, αποκομίζοντας πλούσια εμπειρία σε χειρουργικές γνώσεις και δεξιότητες. Το 162 μ.Χ. ταξιδεύει στη Ρώμη όπου σε ελάχιστο χρόνο διακρίθηκε για τις γνώσεις, τις ικανότητές του τις ιατρικές και τις δημόσιες διαλέξεις του σε θέματα ανατομίας και φυσιολογίας, τις οποίες συχνά παρακολουθούσαν επίσημοι (μέλη της Συγκλήτου και ύπατοι).

Είχε προλάβει και είχε γράψει τα βιβλία «Αι ανατομικαί εγχειρήσεις» και το α΄ βιβλίο «Περί χρείας μορίων».

Αφήνοντας τη Ρώμη ταξίδεψε σε Συρία, Παλαιστίνη, Φοινίκη και Κύπρο, απ’ όπου επέστρεψε στη Πέργαμο.

Στην Πέργαμο εξακολούθησε τις συγγραφές και τις μελέτες του και κυρίως επιδόθηκε στη σύνθεση φαρμάκων, ιδίως δε της θηριακής.

Σε μικρό χρονικό διάστημα μετακαλείται στη Ρώμη από το νέο αυτοκράτορα Μάρκο Αυρήλιο.

Αναχωρώντας απ’ τη Πέργαμο έφθασε στη Λήμνο, από κει στη Θράκη, στη Μακεδονία, από όπου πεζή έφθασε στη Ακηλυία, όπου έμεινε αρκετό καιρό ως γιατρός του διαδόχου Λούκιου Βέρου του Κομμόδου, συνεχίζοντας τις μελέτες του και τη συγγραφή βιβλίων όχι μόνο ιατρικών, αλλά και φιλοσοφικών και φιλολογικών.

Υπολογίζεται ότι έγραψε περίπου 500 βιβλία. Τα περισσότερα κάηκαν στην πυρκαγιά του ναού της Ειρήνης, στη Ρώμη. Τα διασωθέντα, περίπου 150, δεν θεωρούνται από τους μελετητές του έργου του όλα γνήσια. Πολλά απ’ αυτά διασώθηκαν σε λατινικές, αραβικές και εβραϊκές μεταφράσεις.

Τα σπουδαιότερα από τα συγγράμματά του θεωρούνται: Ανατομικαί εγχειρήσεις, περί μήτρας ανατομικής, περί της του εμβρύου ανατομής, περί φλεβών και αρτηριών ανατομής, περί νεύρων ανατομής, περί χροίας αναπνοής κ.ά.

Γαληνός και Ιπποκράτης, ιταλική τοιχογραφία.

Οι μεγάλες του επιτυχίες προκάλεσαν το φθόνο τον ομοτέχνων του κυρίως των μεθοδιστών οι οποίοι με συκοφαντίες τους τον ανάγκασαν να εγκαταλείψει τη Ρώμη.

Η πρώτη έκδοση συγγραμάτων του Γαληνού έγινε το 1523 από τον Άλδο Μανούτιο στη Βενετία, σε πέντε τόμους. Το 1538 εκδίδονται στη Βασιλεία της Ελβετίας επίσης σε πέντε τόμους, ακολούθησε η έκδοση του Παρισιού το 1638 και τέλος η συνήθως χρησιμοποιούμενη από τους μελετητές του Γαληνού, η έκδοση της Λειψίας του 1621, από τον Car. Gotr. Kuhn σε 20 τόμους.

Πηγές: Βικιπαίδεια, η ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
           newsone.gr