Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Το μεταφυσικό φαινόμενο που αναστάτωσε την Αθήνα το 1908

Ο Πολύβιος Δημητρακόπουλος, θεατρικός συγγραφέας, ποιητής, μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος και εκδότης, γεννήθηκε το 1864 στο χωριό Τερψιθέα Κυπαρισσίας της Μεσσηνίας. Ήταν γνωστός επίσης με το γαλλικό φιλολογικό ψευδώνυμο Αρκάς (Πολ Αρκάς). Πέραν, όμως, της λογοτεχνικής ιδιότητάς του, υπήρξε και μέντιουμ. Είχε συγγράψει, μάλιστα, ένα ογκώδες έργο με τίτλο: «Το Μυστικόν της Ζωής», στο οποίο εξέταζε και τη φυσιολογία
του πνευματισμού. Το έργο αυτό δεν εκδόθηκε ολόκληρο, παρά μόνον περιληπτικά, σε μία σειρά δέκα ομιλιών με τον τίτλο: «Ο Πνευματισμός. Ζωή και επίζησις» (1919).
Παρά τη δυσπιστία με την οποία αντιμετώπισαν το γεγονός στην Αθήνα, αυτό δεν απέτρεψε τις ευρωπαϊκές εφημερίδες εκείνης της εποχής, να αναδημοσιεύσουν εκτενώς το περιστατικό, το οποίο έλαβε χώρα σε ένα φωτογραφείο της ελληνικής πρωτεύουσας και σχετιζόταν με τον Πολύβιο Δημητρακόπουλο και μια απίστευτη φωτογραφία.
Η επίμαχη φωτογραφία, η εμφάνισης της οποίας αποτέλεσε το αντικείμενο έρευνας δύο ψυχιατρικών περιοδικών της Ευρώπης, τα «Χρονικά των Ψυχικών Επιστημών» του Λονδίνου και το ομώνυμο των Παρισίων, λήφθηκε στο φωτογραφείο του Αθηναίου φωτογράφου Ξανθόπουλου και είχε ζητηθεί από τον Δημητρακόπουλο για επαγγελματικούς λόγους.
Όταν ο φωτογράφος προέβη στην εμφάνιση της φωτογραφικής πλάκας, έκπληκτος διαπίστωσε ότι πίσω από τον πελάτη του βρισκόταν η μορφή του Βίκτωρος Ουγκώ, ο οποίος είχε πεθάνει το 1885!
Το θέμα, όπως παρουσιάστηκε στα περιοδικά αυτά τον Φεβρουάριο του 1908, είχε ως εξής:
«Πλείστες εφημερίδες ασχολήθηκαν εσχάτως με μία πνευματιστική φωτογραφία, η οποία λήφθηκε από τον κ. Δημητρακόπουλο, συγγραφέα φιλολογικών έργων, λίαν
εκτιμωμένων στην Ελλάδα, την οποία δημοσιεύουμε χάριν των αναγνωστών μας…
Μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι όταν μας παρουσίασαν για πρώτη φορά τη φωτογραφία αυτή και μας ρώτησαν τι βλέπουμε στη φωτεινή κηλίδα πάνω από τον ώμο του κ. Δημητρακόπουλου, απαντήσαμε αμέσως, όπως και όλος ο κόσμος: «Είναι το πρόσωπο του Βίκτωρος Ουγκώ».
Τα χαρακτηριστικά είναι αόριστα. Τόσο μάλιστα αόριστα, ώστε δε μπορεί κάποιος αρχικά να δυσκολευτεί και να μην υποθέσει ότι πρόκειται περί απλής κηλίδας, η οποία πιθανόν να δημιουργήθηκε πάνω στην πλάκα και η οποία συμπτωματικά παρουσίασε αορίστως τα χαρακτηριστικά του μεγάλου ποιητού. Αυτή είναι η υπόθεση στην οποία η σύνεση θα υποχρέωνε τον παρατηρητή να οδηγηθεί, εάν κάποιες περιστάσεις, τις οποίες θα αναφέρουμε, δεν συνέτειναν ώστε να μην επιφυλάξουμε τη γνώμη μας».
Το άρθρο συνεχίζει αναφέροντας ότι η συγκλονιστική αυτή φωτογραφία ελέγχθηκε από τον διάσημο Γαλλοελβετό φωτογράφο εκείνης της εποχής, Φρεντερίκ Μπουασονά, ο οποίος βρέθηκε στην Αθήνα τον Οκτώβριο του 1908,  όπως αναφέρει το strange.
Σύμφωνα με τον Μπουασονά, «ουδεμία τεχνική μεσολάβηση έγινε για την παραγωγή του φαινομένου», καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο περί μίας γνήσιας φωτογραφίας που δεν είχε παραποιηθεί.
Η είδηση δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «ΣΚΡΙΠ», στις 08/03/1908…

 pronews.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ένθετος Ζωδιακός Κύκλος σε τοιχογραφία εκκλησίας του Πηλίου.

Η ομάδα έρευνας των αστικών μυστικών θα μας ταξιδέψει στο θρυλικό βουνό της Μαγνησίας, στο όρος Πήλιο. Θα μεταβούμε νοερά στην μαγευτική Τσαγκαράδα ή ακόμη πιο συγκεκριμένα στις Μηλιές. Εκεί το ενδιαφέρον μας προσέλκυσε μια εκλησία, στην κεντρική πλατεία του χωριού. Ο Ιερός Ναός των Παμμεγίστων Ταξιαρχών στις Μηλιές Πηλίου ο οποίος αποτελεί δείγμα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής με ιδιέταιρο κατασκευαστικά χαρακτήρα, αξιόλογες τοιχογραφίες και μεγάλο ιστορικό ενδιαφέρον.  Ο ρυθμός του είναι τρίκλιτη βασιλική με δώδεκα εσωτερικούς τρούλους και αποτελείται από τον πρόναο και τον κυρίως ναό. Χτίστηκε κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας, από το 1741 έως το 1774, χωρίς καμπαναριό και με τέτοιο τρόπο ώστε το εξωτερικό του να μην προδίδει την αληθινή φύση του κτιρίου, για την προστασία του.  Από την προφορική παράδοση γνωρίζουμε, ότι η αγιογράφηση έχει γίνει από Αγιορείτη μοναχό και το τέμπλο, που είναι ξυλόγλυπτο και επιχρυσωμένο από ξύλο φλαμουριάς και έχει κατασκευαστεί από Ηπειρώτε

Η χαμένη αποικία Roanoke και η μυστηριώδης λέξη Croatoan

Croatoan : Μια μυστηριώδης λέξη που έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον των απανταχού κυνηγών του μυστηρίου, εδώ και αιώνες. Τι συνέβη στη χαμένη αποικία της Βόρειας Καρολίνας, στο Roanoke Island ; Πολλές θεωρίες έχουν προταθεί αλλά καμιά μέχρι τώρα δεν έχει επικρατήσει ως η πιο πιθανή, αντίθετα ο γρίφος μεγαλώνει. Μια ομάδα εποίκων εξαφανίστηκε στη Βόρεια Αμερική χωρίς κανένα ίχνος και κανείς δεν έχει βρει στοιχεία για την τύχη τους εδώ και αιώνες. Η αποικία Roanoke ήταν ο πρώτος αγγλικός οικισμός στην Αμερική. Αφού έμαθε για μια πλούσια, όμορφη περιοχή στην Αμερική η Βασίλισσα Ελισάβετ Ι, της Αγγλίας, αποφάσισε να προσαρτήσει αυτή τη περιοχή της Βιρτζίνια. Στη συνέχεια, έδωσε στον Sir Walter Raleigh  άδεια να δημιουργήσει μια αποικία. Θα χρηματοδοτούσε και θα σχεδίαζε την εκστρατεία στη περιοχή που βρίσκεται τώρα η Βόρεια Καρολίνα. Ο Raleigh είχε 10 χρόνια για να ολοκληρώσει την αποστολή. Το 1585, μια αποστολή με επικεφαλής τον Sir Richard Grenville, που αποτελούνταν απ

Aπομεινάρι από την αρχαία Θάλασσα της Τηθύος νότια της Κρήτης.

Κατα την περιήγηση της ομάδας έρευνας των αστικών μυστικών στο διαδίκτυο ''σκοντάψαμε'' σε ένα άρθρο του πρώτου θέματος με τίτλο Νότια της Κρήτης ο αρχαιότερος ωκεάνιος φλοιός στον κόσμο   το οποίο μας πληροφορεί ότι ο βυθός της Ανατολικής Μεσογείου περιέχει τον αρχαιότερο ωκεάνιο φλοιό στον κόσμο, ηλικίας έως 340 εκατομμυρίων ετών, σύμφωνα με μια νέα επιστημονική έρευνα. Συγκεκριμένα πρόκειται για την υποθαλάσσια περιοχή γνωστή ως Λεκάνη του Ηροδότου , που βρίσκεται νοτιοανατολικά της Κρήτης, νοτιοδυτικά της Κύπρου και βόρεια της Αιγύπτου. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Ρόι Γκρανότ του Πανεπιστημίου Μπεν Γκουριόν του Ισραήλ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό γεωεπιστημών "Nature Geoscience". Στους ωκεανούς της Γης λαμβάνει χώρα μια συνεχής ανακύκλωση, καθώς στις λεγόμενες ζώνες καταβύθισης ο φλοιός εισχωρεί στον μανδύα του πλανήτη για να αναδυθεί ξανά μετά από εκατομμύρια χρόνια. Ο βυθός των θαλασσών συνήθως έχει ηλικία όχι μεγαλύτε