ΑΣΤΙΚΑ ΜΥΣΤΙΚΑ

Αν δεν έχετε ακούσει ποτέ τίποτα, για την λεγόμενη «Τραγωδία του Χταποδιού» που έπληξε ένα φέρι μπόουτ του Στέυτεν Άιλαντ της Νέας Υόρκης, το μακρινό 1963, είναι γιατί  ουσιαστικά, ποτέ  δεν συνέβη. Ήταν εκείνη τη χρονιά που ένα γιγαντιαίο χταπόδι τύλιξε υποτίθεται, με τα πελώρια πλοκάμια του, ένα από τα  πλοία της γραμμής του Νεουρκέζικου προαστίου, παρασύροντάς το, στον βυθό για πάντα. Το μνημείο στέκεται ακόμα και σήμερα σε πάρκο του Μανχάταν, και είναι έργο ενός πολίτη της Νέας Υόρκης, που το χαρακτηρίζει, "φόρο τιμής," στην πόλη που λατρεύει και έχει ζήσει όλη του την ζωή. Το όνομά του είναι Joseph Reginella και συνεχίζει να ζει στο Στέυτεν Άιλαντ. Είναι γλύπτης και παράλληλα με τις επαγγελματικές του ασχολίες, χρησιμοποιεί το χιούμορ του, για να ξορκίσει τους κινδύνους της μεγαλούπολης. Πριν από λίγα χρόνια λοιπόν βρισκόταν στο φέρι με τον μικρό ανιψιό του, ο οποίος τον άρχισε στις ερωτήσεις, για τους κινδύνους της θάλασσας. Ο Reginella του διηγήθηκε έτσι μια φ

Παρελθόν είναι για τους επιστήμονες το μυστήριο που περιβάλλει έναν αρχαίο ελληνικό ναό που είναι γνωστός ως η «πύλη για την κόλαση», μετά από μια σειρά ανεξήγητων θανάτων, το οποίο και έλυσαν όπως ισχυρίζονται. Για χρόνια, κάθε ζώο ή πουλί που πλησίαζε κοντά στην πύλη πέθαινε, εν μέσω εικασιών πως σκοτωνόταν από την θανατηφόρα ανάσα του Άδη, του Έλληνα θεού του κάτω κόσμου, σύμφωνα με την ελληνική μυθολογία. Κατά τη διάρκεια των αρχαίων ελληνικών και ρωμαϊκών χρόνων, ακόμη και οι άνθρωποι πέθαιναν αν πλησίαζαν κοντά στο ναό. Αλλά τώρα οι επιστήμονες πιστεύουν πως οι θανατηφόρες συγκεντρώσεις αερίου διοξειδίου του άνθρακα που μπορεί να προέρχονταν από τα βάθη της Γης θα μπορούσαν να προκάλεσαν τους μυστηριώδεις θανάτους κοντά στο ναό, που βρίσκεται κρυμμένος στην αρχαία πόλη της Φρυγίας, την Ιεράπολη. Η νέα έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «Archaeological and Anthropological Sciences».Ακόμη και ο αρχαίος Έλληνας γεωγράφος Στράβωνας είχε περιγράψει το μέρος ως θανατηφόρο. Ο Στράβων

 Με στόχο τον περιορισμό στο μέγιστο δυνατό επίπεδο των απωλειών στο πεδίο της μάχης οι επιστήμονες της DARPA (Υπηρεσία Ανάπτυξης Προηγμένων Τεχνολογιών του αμερικανικού Στρατού) αναζητούν τρόπους ώστε οι στρατιώτες που τραυματίζονται να συντηρούνται στην ζωή μέχρι να φτάσει σε αυτούς ιατρική βοήθεια ή μέχρι να τους μεταφέρουν σε κάποια ιατρική μονάδα.  Οι επιστήμονες της DARPA έχουν αρχίσει να μελετούν τρόπους ανάπτυξης κάποιων μεθόδων οι οποίες θα περιορίζουν στο ελάχιστο ή ακόμη και να καταστέλλουν εντελώς τις βιοχημικές διεργασίες του ανθρώπινου οργανισμού. Ο τραυματίας θα μοιάζει νεκρός αλλά δεν θα είναι και σύμφωνα με τους θιασώτες αυτής της ιδέας ο τραυματίας θα εισέρχεται σε μια κατάσταση «κατάψυξης» η οποία θα τον κρατάει στην ζωή μέχρι να έχει ιατρική βοήθεια. Το πρόγραμμα ονομάζεται Biostasis και όπως αναφέρει η DARPA σε ανακοίνωση της στόχος είναι η «επιβράδυνση της ζωής για να σώζεται η ζωή».  Οι επιστήμονες της DARPA έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους στην μελέτη κάποιων

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι. Από τη 1η ως τις 31 του Μάρτη, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, τον Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι. Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους. Όσον αφορά την ερμηνευτική προσέγ